27 ago 2012

A propósitu da Hospedería Conventual Sierra de Gata.

Terraza du restauranti ULIVEIRAS, enu interiol
da Hospedería.
U pasau día 11 de juliu u senhol presidenti du Gobernu d´ Extremadura don José Antonio Monago Terraza, arropau pur otras autoridais da comunidai autónoma, da pruvincia, da comarca y arcardis locais, guiau enas funcions d´anfitrión pur u arcardi de San Martín de Trevelhu, don Máximo Gaspar Carretero y cua farta d´asistencia dus vicinhus que nun foran invitaus; abríu suas portas au públicu a nova Hospedería Conventual Sierra de Gata; que s´asenta sobri us cimentus y a rehabilitación du que foi u Conventu de San Miguel, da Ordin Seráfica de San Franciscu. Foi tamén en juliu du anu 1548 cuandu naquel celebrau capítulu de Benavente se aprobaba a creación da pruvincia franciscana de San Miguel ena que se erigía tan carismáticu conventu du mismu nomi.

Me chama a atención esta coincidencia purque me di qu´a pesal dus siglus transcurríus desdi a sua creación, inda fluyin sutís energías, que partindu dus seis ancestrais cimentus, mus conectan cuas mais elevás vibracions du espíritu.

Enu interiol d´actual Hospedería, transitandu desdi u qu´agora é u patiu da cafetería que leva pur nomi A CARRUNCHELA y tomandu a dirección dus banhus d´agua quenti (SPA), sentí de repenti a sensación de levital cuandu me ví un metru pur cima du solu da primeira construcción du conventual, feitu de pequenus cantus rodaus que formaban certas composicions geométricas, separás en cuatru cuartus en que se devidía esti solu que é parecíu au da ermita du Santu Cristu de Valverdi.
Restus du solu da velha ermita de San Miguel.

U motivu desta sensación tan placenteira, seguía d´un certu vértigu; a provocaba qu´ena reconstrucción du edificiu había aflorau un´a parti du pe du que sería un´a velha ermita dedicá a San Miguel Arcángil, sobri a que se levantaría dispois u conventu enu siglu XV; a obra nova respetaba esta reliquia cu planteamentu d´un novu pavimentu, elevau sobri aquel, rematau cu cristal y aplicación de lu enfocá sobri u afloramentu.

Foi entoncis cuandu me vinheran a memoria toas aquelas mostras de santidai, que quedó impresas u padri Fray Ioseph de Santa Cruz, dois siglus dispois da creación da seráfica pruvincia de San Miguel; ena sua CHRÓNICA sobri as fundacions, progresus, coisas notablis dus seis conventus de religiosus y religiosas, das memorias dus varons doctus y constituíus en dignidai, asina comu as vidas ejemplaris das persoas senhalás en virtú y otras nuticias históricas da pruvincia.

Recordaba as limosnas cuas que us devotus portuguesis acudían,- antis da guerra de Secesión de Purtugal - tendu gran devoción y veneración pur us frailis desti conventu, que tamén a profesaban us vicinhus das Elhas y de Valverdi.

Mentras siguía sin rumbu certu y m´adentraba ena igresia, - SALÓN DE USOS MÚTIPLES - rememoraba a crudeza da vida penitenti que levó Fray Joan Muñoz, nacíu en Cabezuela del Valle enu anu de 1540, que gozaba da opinión de sel santu pur toas as persoas dus lugaris du entornu qu´u cunhocían y agarró fama pur us seis rarus éxtasis y elevacions, asina comu pur us casus milagrosus y as suas premonicions. Foi requeríu mutas vecis pa que mediara enus pleitus que se libraban entri duas familias ricas de Valverdi que tinhan dividíu au lugal, pleitus dus que él mismu había ditu que le quitarían a vida, comu asina foi cuandu enu invernu du anu 1595, habendu asistíu au pleitu, morri en Valverdi.

Duranti us actus da inauguración enu SALÓN
D´ USUS MÚRTIPLIS.
Mentras comenzaban us actus protocolarius da inauguración que me sacaban desti arrobu momentáneu, de novu volví a notal qu´u lugal seguía desprendendu certa energía telúrica que se elevaba pa fundirsi cu Universu. Entoncis, mentras Monago mus pruponhía que ficeramus un viaji au pasau, ei me diba hasta aquel bancu cercanu au lugal dondi se sentaba María Carrasca, aquela valverdeira que nun dejaba d´asistil aus ejercicius franciscanus nesti Conventu de San Miguel. Mulhel que cu tanta frecuencia quedaba embelesá y sin sentíu cuandu comulgaba nesti cenobiu; sendu motivu de estudiu en vida pur us doctoris da Igresia, us cuais aprobaran aquelis estaus pur tratarsi de sincera manifestación da sua vida entregá a Dios, hasta que morreu enu anu de 1620.

Siguía nesti viaji que me ratificaba enu convencimentu da forza desta ubicación tan singulal, - qu´a leyenda dí que gustó tantu a San Franciscu qu´el mismu marcó a ubicación cuandu vinha de Lisboa y pur isu au portu se le pusu u nomi de Santa Crara - cuandu us aplausus ficeran que bajara nesta nova estación, agora salón multiusus; que vestía as suas parés cu preciosas joyas desnúas, feitas en lienzu. Joyas que calaban mentras us políticus falaban, peru enu sei silenciu se recolhían as meditacions dotra mulhel - que comu enu siglu XVII a nosa paisana María Carrasca - agora, cuatru siglus dispois; había sabíu intimal cuas forzas sobrenaturais du entornu. Ela é Elena García Dávila, da que falaré ena próxima entrá.

2 comentarios:

  1. Ya estoy impacienti pur sabel d'esa muhlel.

    ResponderEliminar
  2. Me ha gustado mucho esta entrada. Te felicito. Esas sensaciones las he vivido yo también muy a menudo en ciertos lugares que he visitado.

    ResponderEliminar

AVISU.
Tos us comentarius serán revisaus antis da sua publicación, reservándosi u administradol du blog, a sei criteiru, u dereitu a non publicalus.
Si non estás de acordu te recomendu que non perdas u tei preciau tempu.
Mutas gracias.