7 ago 2014

a-Gaza-paus

Apenas desapareceu u luscu fuscu, cuandu aquela minhã despertava diferenti.
Padecia um gravi dolol nu mei costau isquerdu.
A cabeza pesava-mi mais que u corpu.
Us pes sentiam cristais rotus cravándu-si nas minhas entranhas.
Nu cuelhu, um cutelu de angustia, cortava-mi a respiraciõ i a fala.
U Ciclopi abria u olhu ensangrentau, pintandu cua sua mirá to u firmamentu em colorau.
Falava-mi da maneira que savi u Universu.
Treia-mi de Orienti gram denuncia.
Us diosis aborreciam us sacrificius de cordeirus.
Agora pediam au sei pueblu a sangri de pessoas inocentis.
Asina, mentras cus pájarus de ferru, cus elefantis metálicus i as trompetas de fogu divam desfolandu a sortis, u ceu frenti a ventã das nossas casas afogava-si em um inmensu mar de amapolas.
Nos seguíamus aqui a-Gaza-paus.